Ooit was je een hoogbegaafd kind
Onbezorgd keek je met je hongerige oogjes de wereld in. Gedreven, intens, en gewoon zoals je was. Je eerste stapjes maakten dat je onderzoeksgebied vergroot werd. Ook je eerste woorden waren vol intensiteit omdat je zo in contact kon gaan met de wereld om je heen. Verpletterend was het om te ontdekken dat dit niet altijd zo leuk was als je had gehoopt. Je was toen al een hoogbegaafd kind, maar dat wist je toen waarschijnlijk niet. Dat jij intenser, gevoeliger, dwarser en sneller dacht was voor jou de normaalste zaak van de wereld. Maar het was een pijnlijke ontdekking dat die ander niet zo was. Jij had er geen idee van dat jij een hoogbegaafd kind was. Nu je “groot” bent, weet je beter.
Als hoogbegaafd kind was je een gezonde sterke overlever
Als hoogbegaafde kind ging je graag in discussie en stelde je talloze vragen. Wanneer dat op een moment niet uitkwam was je creatief en stelde je vraag de volgende mogelijke gelegenheid opnieuw. Toch proefde je al snel, sensitief als je was, dat je vraag helemaal niet gewenst was. Vaak was het thuis nog wel oké, maar op school zaten ze daar niet op te wachten. Als hoogbegaafde kind was je een gezonde sterke overlever dus je ging of nog harder vechten of je besloot (precies tegenovergesteld) je mond te houden om je de pijn maar te besparen. Dat is slim toch? Ik vind als therapeut in ieder geval van wel. Tegelijkertijd raakt het mij om te zien dat een hoogbegaafd kind zich stap voor stap een buitenbeentje gaat voelen.
Wat jou als hoogbegaafd kind hielp blijkt nu in de weg te zitten
Je wilt toch het leven zo leuk mogelijk houden als hoogbegaafd kind en nu ook als (jong)volwassene. Maar zo flitsend en leuk is het allemaal niet. Het wordt pas echt vervelend als je als je als volwassene nog steeds je vragen niet stelt of je terug trekt op momenten dat dit helemaal niet nodig is. Of continu het gevecht met de wereld aan gaat terwijl je iets ook gewoon kunt bespreken. Wat jou als hoogbegaafd kind hielp blijkt je nu in de weg te zitten. Het hoogbegaafde kind is nu volwassen maar leeft door in jou met al zijn handige en minder handige overlevingsstrategieën.
Je bent zeker niet de enige
Je bent zeker niet de enige. Al mijn clienten hebben gevoeld dat ze anders zijn. Echter de gevolgen zijn heel wisselend. Dit is afhankelijk van de manier dat je als hoogbegaafd kind probeerde te overleven. En ook van de mate van begrip en steun van je omgeving. Verder hangt het af van je karakter. En ten slotte van de heftigheid van de pijn die je geleden hebt. Zo heeft elk hoogbegaafd kind een ander verhaal.
Ben jij als hoogbegaafde jongere of volwassene er aan verandering? Ben jij er aan toe om met gestrekt been het leven in te gaan? Ben jij er aan toe om pijnen een plekje te geven omdat jij als volwassene nu meer kunt begrijpen en dragen dan als kind? Welkom in bij Praktijk Destina en bij mijn Webinar: Van buitenbeentje tot gestrekt beentje? op 8 maart.