Hoogbegaafdheid een handicap?
Onderwijsjurist Fleur Terpstra wil van hoogbegaafdheid een handicap maken, niet cool. Ik snap waar het vandaan komt hoor, daar niet van, problematische situaties die worden beschreven door ouders van hoogbegaafde kinderen moeten gehoord worden. Maar een handicap, serieus? Daar ben ik het niet mee eens, mijn hoogbegaafdheid maakt mij weliswaar tot een risicogroep, ik ben enorm sensitief en een negatieve of kritische, maar goed bedoelde, opmerking naar mij toe kan mijn dag al verpesten, echter de positieve aspecten van het hoogbegaafd zijn overstijgen voor mij inmiddels veruit de negatieve kanten.
Een handicap of een uitdaging?
Hoogbegaafdheid betekent niet alleen intelligentie, maar ook autonomie, creativiteit, nieuwsgierigheid, motivatie, rijk geschakeerd zijn en sensitiviteit, die laatste benoemde ik hierboven al als een soms moeilijke eigenschap om mee om te gaan. Dat klopt, het hebben van ver ontwikkelde zintuigen is moeilijk. Maar wie houdt er nou niet van een uitdaging?
Dat het een uitdaging is om hoogbegaafd te zijn moeten we als land erkennen, het is zelfs zo’n uitdaging dat velen er onder lijden of aan onder door gaan. Die mensen moeten we helpen, ondersteunen zou ik voorstellen. Als maatschappij moeten we zien hoe het zo enorm zonde is om dit talent verloren te laten gaan, laten we het ondersteunen daarom ook zien als investeren. Kijken naar potentie in plaats van naar cv’s.
Het feit dat er veel misgaat betekent niet dat we ons daarnaar moeten gaan gedragen.
Niet gehandicapt maar anders
De laatste maanden heb ik met veel andere hoogbegaafden gesproken en wat was het leuk om al die positieve verhalen te horen. Mensen die hun talent met zo veel gedrevenheid in zetten bij hun baan. Een leraar die zelfs de minst gemotiveerde leerlingen enthousiasmeert voor een vak, een politicus die zijn scherpe geest gebruikt om misstanden in de Tweede Kamer te corrigeren, een filosoof die weergaloze theorieën beschrijft, een IT’er die gaten in veiligheidssystemen van bedrijven vindt. Het is werkelijk fantastisch wat de maatschappij aan een goed functionerende hoogbegaafde heeft. Deze mensen zijn niet gehandicapt, ze zijn anders. Wij zijn anders.
Geef ons liever de stempel risicogroep
Dat we als land mensen moeten bestickeren en in hokjes plaatsen is treurig, maar wel begrijpelijk. Hoogbegaafden zijn een risicogroep en hebben daarom extra aandacht nodig, in het onderwijs zoals mevrouw Terpstra terecht zegt, maar ook daarna. Ik snap niet zo goed waarom het altijd over kinderen gaat als we het hebben over hoogbegaafdheid gaat, kinderen worden namelijk volwassen en dan zijn ze nog steeds hoogbegaafd.
Enfin, wij zijn niet een gehandicapte groep, geef ons liever de stempel risicogroep. Dat is beter.
Dit blog is geschreven door mijn dochter Anika Smits. Student aan de VU en jongerenvertegenwoordiger. Dankjewel, ik ben trots op je!
